In Memoriam: Hans Simons

Door: Jacques J.K. Gerards, oud directeur NVTZ

“Op 27 maart 2019 overleed Hans Simons. Hij was vanaf de oprichting betrokken bij de NVTZ, later als voorzitter van een NVTZ commissie en als toezichthouder van zorgorganisaties.

In zijn tijd als staatssecretaris van het Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur werd hij door de oprichters van de NVTZ gevraagd om een openingswoord te komen spreken op de oprichtingsvergadering op 1 november 1993.

Hij zag meteen in wat het belang was van een vereniging van besturen dan wel raden van toezicht van zorgorganisaties – 98% van alle zorgorganisaties hadden indertijd het traditionele bestuursmodel nog – en was daarom graag bereid om op deze bijeenkomst te komen spreken.

Zijn woorden herinner ik me nog heel goed. Hij vond dat een vereniging van bestuurders node gemist werd en het voornemen tot oprichting van een dergelijke vereniging een waardevol initiatief was. Hij wees op het grote belang van bestuurlijk goed gekwalificeerde bestuurders dan wel toezichthouders voor het naar verwachting kunnen functioneren van zorgorganisaties. Letterlijk zei hij daarna: “Ik weet dat ze er zijn, ik weet niet met hoe velen ze zijn, laat staan dat ik iets weet over hun kwaliteit van besturen of toezicht houden.” Hij feliciteerde de oprichters en nodigde hen uit vooral ook even langs te komen op het ministerie. Enige tijd daarna vond dit bezoek plaats en regelde hij voor de nog jonge vereniging een startsubsidie om van de grond te kunnen komen.   

In 2005 trad Hans aan als voorzitter van de NVTZ Commissie Contractuele relatie, Rechtspositie, Arbeidsvoorwaarden en Salariëring/Honorering Directeuren. Vanwege de woordgrap die de afkortingsnaam van deze commissie opleverde (crash-d), werd de naam gewijzigd in Commissie Contractuele relatie, Rechtspositie, Arbeidsvoorwaarden en Honorering Directeuren. Het doel van deze commissie was in haar naam verwoord.  

Als voorzitter van deze commissie was hij doelgericht, kende de politieke lading van het dossier `beloning bestuurders` en wist de commissie daarin wijs te leiden. Hij combineerde dit met een betrokkenheid op elk lid als persoon. Daarmee smeedde hij een hardwerkend team dat met veel plezier een verantwoord advies aan de vereniging kon afgeven.

Later toen hij zelf toezichthouder was geworden had ik zo af en toe contact met hem over situatieve vraagstukken, waar hij als voorzitter van een raad van toezicht tegenaan liep.

Hans blijft in mijn herinnering een warm mens, die zijn maatschappelijke gedrevenheid goed wist te combineren met het betrokken zijn op zijn gezin, familie en vrienden.

Ik wens zijn nabestaanden sterkte bij dit verlies.”

Jacques J.K. Gerards, oud directeur NVTZ